Jest rok 2006, środek jesieni.
Wtedy dostaję swój pierwszy komputer.
Przychodzi do nas jakiś pan.
Składa, przykręca,.
Pamiętam,
że byłam w szoku –
"Mamo, ten pan ma coś z oczami i on pracuje"!
Mówiąc '
: ma
"coś z oczami"
Miałam na myśli zapewne to,
że był on osobą słabowidzącą.
Po złożeniu komputera przez długi czas nie interesuję się nim,
unikam,.
Dokładnie nie pamiętam
(miałam wtedy 8 lat)
Ale biorąc pod uwagę moją nadwrażliwość na dźwięki,
powodem mógł być zainstalowany tam Orpheus.
Unikany, nielubiany przeze mnie
komputerek stał sobie tak do końcówki 2009/początku 2010
Wtedy to pewien fajny szkoleniowiec zainstalował mi jaws'a
wraz z syntezatorem Scansoft Agatą
i nauczył mnie podstaw na komputerze.
Wiedziałam już,
że komputer wcale nie musi tylko głośno warczeć.
Nie musi też niewyraźnie mówić,
na komputerze można pisać,
przeglądać różne rzeczy w internecie.
A co najważniejsze,
na kompie mogłam słuchać muzyki!
i to wcale nie na słuchawkach,
ale na głośnikach!
Radości i zachwytom nie było końca.
*****
Dziś na komputerze umiem zrobić większość tj.
znaleźć coś w internecie, sprawdzić pocztę,
przejżeć youtube czy zagrać w jakieś gry
(jeśli tylko są dostępne* i znam zasady),
Oczywiście o tworzeniu folderów
i wejściu na pulpit nie wspominam,
bo są to
dla mnie teraz
tak banalne rzeczy,
że teraz śmieje się sama z siebie –
jak to?
Nie umiałam utworzyć folderu,
wejść na pulpit czy skopiować jakiegoś pliku?
Dziś jest to dla mnie
tak łatwe,
jak wszystkie czynności codzienne – łatwizna!
Mam nadzieję,
że nadal poznawanie tajników komputera
będzie mi przychodzić z taką łatwością,
jak do tej pory,
a mój komputerek posłuży mi jeszcze dłuugie lata…..
PS.
Część "komputerowych perypetii" pamiętam,
część to opowieści rodzinki mej wspaniałej.
Ps2.
System, jaki wtedy miałam to windowsXP,
a czytnik ekranowy to Hal..
Ps3.
Do informatyka,
nawet początkującego – to mi daleko…
15 odpowiedzi na “A tak się zaczęło, czyli sanklipa z komputerem pierwsze igraszki”
Częściowo jakbym siebie słuchała 🙂
To znaczy?
Miło się czytało. A ja jak jeszcze widziałem to zaczynałem zaprzyjaźniać się z komputerem. Czyli poniżej 9 lat.
Oooo, ja też miałam Hala, ale z Jackiem już wtedy, dwa tysiące piąty rok to był. 🙂
U mnie podobnie historia wyglądałą, ino to był rok 2002 i miałem te 12 13 lat. A teraz? NO cóż, piszę ten komentarz z Linuksidla, ale… Rzeczywiście początki nie były łatwe, a otoczenie mi nie ulatwiało, ale jak już załapałem…. też dzięki jakiemuś podstawowemu szkoleniu to….. Nie było możliwości powstrzymania mnie od psucia. 😀 😀 😀
@sanklip: ja również zacząłem swoją przygodę z komputerem w wieku 12 lat w roku 2006! Szybkie szkolenie, a potem psułem na potęgę co popadnie. Zwłaszcza, jak założyli u nas internet i w tym że źródle informacji przeczytałem, że wszystkie pliki *.dll są bardzo ważne dla działania systemu i nie można ich pod żadnym pozorem usówać. Co zrobił Głupi Denis? Stworzył folder na drugiej partycji dyskowej o nazwie ważne, wpisał następnie w szukajkę*.dll a następnie przeniósł to wszystko jak by nigdy nic na ten utworzony folder. Dalej dchyba nie muszę mówić, co się działo po restarcie 😛
Bym zapomniał: u mnie było o tyle fajnie, że od razu po otrzymaniu komputera przyszedł do mnie człowiek z pznu, i zaczął mnie uczyć podstaw. Ale zrobił to w tak fajny sposób, że do końca życia będę mu za to wdzięczny. Szkoda, że urwał mi się kontakt z człowiekiem, bo ciekaw jestem, co u gościa i jakie ma spojrzenie na rzeczy chciaż by typu ios vs. Android 😉
A tak co do używanego na początku sprzęu: Screenreader to oczywiście jedyny słuszny wówczas window-eyes, a system to standardowo chyba wtedy windows xp.
Jeej. Fajne czasy mi przypomniałaś. Jak człowiek ekscytował się fakte, że w końcu może sobie posłuchać radia cerna hora bez jakichkolwiek zakłóceń, za pomocą wtedy popularnej aplikacji screamer radio 😉
Umiem tylko tyle, ile moi uczniowie powinni wiedzieć na samym początku.Dawid, który mnie w informatyce prześcignął już w trzeciej klasie szkoły podstawowej, wie najlepiej, jaka jest moja wiedza komputerowa, ale wciąż mnie w czymś dokształca.
Aa, sorry. To znaczy, że ja do komputera nie miałam dostępu poza szkołą aż do wieku jedenastu lat. Potem komputer parzył. Potem komputer już nie parzył, nawet nauczyłam się szybko pisać, ale głównie służył jako wielki czytak albo nośnik, z którego się wgrywa książki na zwykłego czytaka. Potem Jeszcze zostawała kwestia parzącego internetu. Zaczęłam z niego korzystać na dobre gdy miałam prawie 17 lat, choć gdybym mogła, zaczęłoby się to wcześniej. A hala… Na tym komputerze, którego używałam jeszcze dwa albo i półtora roku temu on nadal jest. Nadal 🙂
Haha, Aniu, ja też dostałam pierwszy komputer w 2006, no i zaczęłam samodzielnie z niego korzystać w 2010 🙂
oooooo mój pierwszy komputer to w 2004 był z windows eyesem i najpierw parzył a teraz już nie.
Witajcie ja swój pierwszy komputer dostałem w 2005 i wtedy jeszcze to byłem laikiem komputerowym to znaczy znałem jusz podstawowe skruty do kompa umiałem pisać w łordzie i w ekselu i umiałem to wydrukować ale terminy typu procesor pamięć ram to były dla mnie opce to znaczy nie wiedziałem że ilość ramu ma znaczenie dla działania komputera szczegulnie z systemem win dziesięć na początku to dla mnie była tylko ważna wielkość dysku
Orpheus jest elegancki. Używałbym go gdyby nie parchawo zrobiony j. polski, bugi, które ma wersja 2.08 a wersji 2.10 nie ma pod sapi.
Hahaha. Teraz się śmieję, ja miałem na początku Windows Eyes. Coś tam na nim umiałem, ale żadko tykałem się klawiatury. Bardziej interesowało mnie to, co znajduje się za tą blachą na lewym boku komputera. Lubiłem tam grzebać, pytać co, do czego, jak i gdzie. Tata na tyle ile sam się znał, odpowiadał, jednak wiedzę miał niewielką. Ile to razy mnie prąd pokopał, ile razy coś się wysypało bo mądry i ciekawy świata Piotruś postanowił sprawdzić, co się stanie, kiedy odepniemy taki szeroki kabel, tj. taśma IDE od dysku. Teraz na komputerze robię wszystko co potrzebuję a nawet więcej. Składam dla ludzi komputery, naprawiam laptopy, stawiam cały soft i śmieję się z samego siebie.
A, no właśnie.
Bo człowiek młody i głupi był.
😀